آتشی نمى سوزاند "ابراهیم" را و دریایى غرق نمی کند "موسى" را!
کودکی، مادرش او را به دست موجهای نیل می سپارد تا برسد به خانه فرعونِ تشنه به خونَش،
دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند سر از خانه عزیز مصر در می آورد،
مکر زلیخا زندانیش می کند اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند.
از این "قِصَص" قرآنى هنوز هم نیاموختیم که اگر همه عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند و خدا نخواهد نمیتوانند.
او که یگانه تکیه گاه من و توست!
پس به تدبیرش اعتماد کن، به حکمتش دل بسپار، به او توکل کن و به سمت او قدمی بردار تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی.
